środa

Pytaj... Przecież warto wiedzieć!?

Masz jeszcze jakieś pytanie? W miarę możliwości chętnie odpowiem.. Więc zapraszam.. :)
Czy to prawda, że trądziku różowatego
nie można wyleczyć, a jedynie spowolnić
lub zatrzymać jego rozwój?

Niestety tak, nie można całkowicie go wyleczyć. Ale właściwa pielęgnacja, leczenie oraz zabiegi kosmetyczne znacznie łagodzą i hamują objawy oraz przebieg trądziku różowatego. Ważne jest, żeby w terapii być konsekwentnym i stosować się do zaleceń lekarza, bo każdy trądzik to delikatna sprawa Nie powinno się też zapominać, że aby pozytywny efekt leczenia był trwały, potrzeba trochę czasu. Nikt jeszcze nie załagodził objawów trądziku na stałe w ciągu zaledwie tygodnia.

Problem trądziku różowatego dotyka częściej kobiet
- więc co z make-up'em?
Jak można przykryć niedoskonałości skóry,
żeby jednocześnie za bardzo jej nie zaszkodzić?

Przy zaostrzonych objawach odradzam jakiekolwiek kosmetyki upiększające. Ale jeśli już koniecznie chcemy się umalować, to po pierwsze: krem bazowy koniecznie z filtrem UV (od SPF 25 w górę), następnie tonizujący fluid, który też powinien zawierać filtry UV. W ogóle, jeśli już używać kosmetyków, to przy cerze trądzikowej powinny być to zawsze preparaty z wyższej półki, firm specjalistycznych, kupowane w aptekach. Niestety są droższe, ale zapewniam, że skóra nam się za ten wydatek odwdzięczy.
 

Stadia trądziku różowatego - cz.2

W pierwszej fazie schorzenia dominuje krótkotrwały, utrzymujący się kilka minut rumień. Z biegiem czasu wykazuje on tendencję do stopniowego utrwalania się. W poszczególnych fazach klinicznych trądziku różowatego stwierdza się różnorodne nasilenie rumienia pod względem czasu trwania oraz lokalizacji. W fazie napadowego rumienia - rumień dotyczy centralnej części twarzy. Rzadziej można go obserwować na skórze szyi oraz klatce piersiowej w kształcie litery V.

W I fazie klinicznej, rumień trwa od kilku godzin do kilku dni. Dochodzi do stopniowego tworzenia teleangiektazji, które lokalizują się głównie na twarzy, a także na szyi.

W II stadium, poza wykwitami grudkowo-krostkowymi oraz teleangiektazjami, stwierdza się przetrwały rumień w typowej lokalizacji w obrębie twarzy.

W III fazie dominują grudki, krosty i naciekowe guzki z towarzyszącym często obrzękiem oraz utrwalony, głęboki rumień i bardzo liczne teleangiektazje głównie w obrębie nosa.

W aspekcie napadowego, a następnie utrwalonego rumienia ważna jest profilaktyka oraz leczenie rumienia. Pacjent z trądzikiem różowatym powinien stosować odpowiednią dietę (unikanie spożywania wybranych produktów mogących zaostrzać przebieg schorzenia, do których należą m.in. wątróbka, sery, groszek, awokado, banany, słodycze, przyprawy, wina i inne alkohole) oraz unikać stresu.

Ze względu na nasilanie się zmian po czynnikach pogodowych - słońcu, wietrze, wilgotności i wysokiej temperaturze pacjenci powinni stosować odpowiednie zabezpieczenia (kremy z filtrami UV, maseczki, kamuflaże ochronne).

Zaleca się unikanie przegrzewania i nadmiernego ochładzania; m.in. podczas korzystania z sauny, gorących kąpieli. Ważnym jest ponadto wykonanie badań wykluczających ogniska infekcji, zakażenie Helicobacter pylori oraz wyrównanie zaburzeń hormonalnych - z wdrożeniem odpowiedniej farmakoterapii w zależności od stanu klinicznego choroby oraz dolegliwości towarzyszących.

Stadia trądziku różowatego - cz.1

Trądzik różowaty jest dość często występującą dermatozą (10% populacji na świecie), dotyczącą głównie kobiet. Pierwsze objawy rozpoczynają się około 30 roku życia, ze szczytowym nasileniem pomiędzy 4 a 6 dekadą życia.

Najczęściej schorzenie to dotyczy osób z I/II typem skóry, głównie pochodzenia celtyckiego lub z Europy Północnej i Wschodniej. Typowe zmiany skórne mają charakter grudek i krost zlokalizowanych na podłożu rumieniowym, z licznymi teleangiektazjami, początkowo zajmującymi środkową część twarzy.


Braun Falco dzieli trądzik różowaty na stadia:
  • rumieniowe (I) - z utrwalonym rumieniem i teleangiektazjami,
  • grudkowo-krostkowe (II) - z licznymi grudkami i krostami oraz naciekowe,
  • przerosłe (III), w którym może dochodzić do włóknienia i przerostu gruczołów łojowych.

Objawy trądziku różowatego

Trądzik różowaty zaczyna się od pękania naczynek. Z czasem skóra staje się sucha, piekąca i coraz mocniej się czerwieni, pojawiają się grudki i krostki, którym towarzyszy świąd oraz pieczenie skóry.

W najbardziej zaawansowanym stadium choroba przybiera postać zapalnych guzów i nacieków. Na skórze nosa, przede wszystkim u mężczyzn, mocno uwidaczniają się pory i trądzik może występować w postaci przerosłej, w postaci miękkich, guzowatych tworów w obrębie nosa, które stopniowo go zniekształcają.

Skóra pokrywająca te zmiany jest błyszcząca, tłusta, sino-czerwona, z szerokimi ujściami gruczołów łojowych i poszerzonymi naczyniami krwionośnymi. U kobiet nawroty i zaostrzenia często mają związek z występowaniem miesiączki, bądź okresu przekwitania.

U połowy chorych z trądzikiem różowatym - zaobserwowano, iż występują powikłania oczne - zapalenie spojówek, brzegów powiek, rogówki i tęczówki.

Co to jest trądzik różowaty?

Trądzik różowaty (łacińska nazwa -"rosacea") jest schorzeniem o nieustalonej etiologii, dotyczącym głównie skóry twarzy. Ma to niewątpliwie związek z występowaniem łojotoku i częstymi zaczerwienieniami skóry pod wpływem zdenerwowania lub ciepła, co świadczy o zaburzeniach naczyniowo-ruchowych. Dopóki choroba nie dotyczy oczu, jest traktowana - jako problem natury kosmetycznej i jej leczenie opiera się na przyjmowaniu doustnych antybiotyków oraz antybiotyków do użytku zewnętrznego - hamujących stan zapalny.

Trądzik różowaty rozpoczyna się zazwyczaj, jako zaczerwienienie środkowej części twarzy - poliki, nos oraz czoło, rzadziej atakuje szyję, klatkę piersiową, uszy i skórę głowy. Typowe zmiany skórne mają charakter grudek i krost zlokalizowanych na podłożu rumieniowym, z licznymi teleangiektazjami (rozszerzone, przeświecające przez skórę naczynia krwionośne) początkowo zajmującymi środkową część twarzy.

Czynniki, które sprzyjają wystąpieniu trądziku różowatego, to: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (głównie niedokwaśność soku żołądkowego) i zaburzenia wewnątrzwydzielnicze. Często, także w łuskach naskórka chorych, stwierdza się obecność jednego z gatunków roztocza - nużeńca i drożdżaków.

Trądzik różowaty jest powszechnym, ale często błędnie diagnozowanym schorzeniem. Szacuje się, że cierpi na niego około 50 milionów ludzi na całym świecie; występuje trzy razy częściej u kobiet (szczególnie w okresie menopauzy) niż mężczyzn. Szczyt zachorowań przypada między 30 a 60 rokiem życia.